“Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp kalıyor ona.Onsuz olamıyor.” 
― Yusuf Atılgan, Aylak Adam    

Özel bir roman...çarpıcı ve insan ile ilgili.

UMUTSUZ MU? HİÇ SANMIYORUM...

Uyandım. Dedim bugün farklı olacak. Okula giderken hayatının aşkı çıkacak mesela karşına. Yada birinin hayatında bir şeyi değiştireceksin. Kendin için bir şey yapacaksın. Yalnız olmayacaksın.  Dolduracaksın içindeki o boşluğu. Fakat bir şey oluyor. Çok derinlerde yatan , hayatın kendisi kadar...         

Bu blogu kendimden ayrı, başka bir alt benlikte yazıyorum . Nedeni ne bilmiyorum. Belki de hayatın tek düze, sıkıcı, bunaltıcı temposundan uzaklaşmak için yazıyorumdur. Kendimden memnun olmadığım için mi?Bilmem. Belki. Herkesin biraz kendinden uzaklaşması gerekiyor bence. Kendinize uzaktan bakabilmek, yargılamak, taktir etmek, izlemek işte. Başka zihinlerde yaşamadan, dünyaya başka gözlerden bakmadan  var olmak mümkün mü? Hayal kurmadan? Zannetmem. Şimdi cümlelerim kısa. Anlamsız. Asla yapmayacağım şeyleri yazacağım. Asla yapamadığım...